Na „Filmie Kajtek Czarodziej” w Muzie

Tytułowy Kajtek czarodziej, to chłopiec, który że był najbiedniejszy w klasie, to zawsze miał najbardziej przegwizdane, zawsze wszystko się na nim skupiało. I nauczyciel w klasie po nim jeździł, jak po łysej kobyle, i koledzy docinali Mu, a i w rodzinie ojciec co chwilę mu ciosał kołki na głowie, że jest leniwy, i że do niczego nie dojdzie. Miał chłopak tak ciężko, że aż coś nie do wyobrażenia. I ów Kajtek a właściwie Antek, odkrył w sobie umiejętność rzucania zaklęć. Zmienił atrament w kałamarzach całej klasy w wodę na dyktandzie, rzucił klątwę na tablicę, że jak nauczyciel na niej pisał, to nic nie było widać, czy przykleił sąsiada do krzesła tylko jedną klątwą. Naprawdę fajnie to musiało wyglądać. No i gdy tak czarował, na skutek wypadku trafił do szpitala.
Gdy wydobrzał, to okazało się, że najbliższa osoba w domu jego Babcia zmarła, No i cały czas później próbował się z tą śmiercią Babci pogodzić. nie będę do końca opowiadał owej bajki, by nie psuć Wam zabawy, bo może ktoś będzie się chciał wybrać na tą bajkę też z własnymi gzubami,, ale Antoś powiedział po filmie, że na takiej fajnej bajce , to dawno nie był, więc jakaś opinia od młodego pokolenia została po filmie. Film trwa jakąś godzinę dwadzieścia, i myślę, że jest pyszną zabawą dla rodzin z małymi dziećmi. właściwie jak w tok.fm w tamtym tygodniu słyszałem wywiad ze scenarzystką tej bajki, to niniejsza bajka, jest dla ludzi w wieku od lat siedmiu do stu siedmiu.:D Także nawet rodzice mogą się dobrze na niej czuć.
Po bajce gdy wyszliśmy na tramwaj, podjechał jakiś zastępczy, przejechaliśmy jeden przystanek, i okazało się, że jest koniec trasy. Więc przeszliśmy na inny przystanek i po półtorej godzinie dopiero przyjechał pierwszy tramwaj, do którego niestety nikomu z przystanku się nie udało wbić, bo tak był zatłoczony, więc poczekaliśmy na następny. Następny przyjechał po trzech minutach w który już wjechałem. Odwiozłem Młodego do domu, a sam wróciłem do siebie autobusem. Zamówiłem przed chwilą pizze i jak przyjdzie, to będzie dziś kolacja i jutro śniadanie. A no i zanim oczywiście zabrałem się do pisania niniejszego wpisu, dałem moim kociambrom jedzonko do misek, bo jak mnie nie było w domu od dziesiątej, to zdążyły obie miski opędzlować.