Atrybuty awaryjnego poruszania się bez białej pani Staregonietoperza

Czwartek, 25 listopada 2 21r godz. 10:15

Atrybuty awaryjnego poruszania się bez białej pani Staregonietoperza

siódemka

/

Joł Wszystkim,
Wczorajszy dzień, nasunął mi temat, do kolejnego wpisu na blogu i mimo iż wiem, że mogę nim ściągnąć falę hejtu,
o który, na eltenie nie trudno,
to jednak postanowiłem go poczynić.
Ładny, nieco zachmurzony dzień, ustawiam jak zawsze, gdy przemieszczam się samodzielnie poboczami tras i chodnikami, mapkę w trybie rowerowym, i jazda. Trasa niezbyt długa na ogrody ode mnie z Głównej, gdzie mamy siedzibę wolontariatu, bo to zaledwie jakieś maksymalnie pięć kilometrów, ale nie zawsze jest prosta droga, więc trochę muszę boczyć osiedlakami. Osiedlakami, nazywam uliczki osiedlowe. Jednak szybko udaje mi się docierać<śmiem nawet przypuszczać, że swoim śmigaczem, udaje mi się przebywać tę trasę w czasie nie dłuższym, jak dwa autobusy osiem dwa jadące ze słowiańskiej, na Ogrody.

No ale do rzeczy. Ogarnąwszy zajęcia w Wolontariacie, wybrałem się jeszcze do rzeźnika, po coś, dla kiciusiów. Normalnie wszystko dobrze, do momentu, gdy nie zacząłem wyjeżdżać ze sklepu. Drzwi się zaczęły zamykać, i chrup. Do moja laska trzasnęła pod zamykającymi się drzwiami. No cóż, i najlepszemu zdarza się. Mernąłem ile zostało laski, i niby nie było problemu, bo ze stu czterdziestu, ułamała się jeno końcówka taka nie wymienialna, I niby takim kijem też można merać przed sobą, ale to już nie to. Zostawiłem więc ją przy sklepowym śmietniku, wyciągnąłem składany kij od szczotki,i pognałem po laskę do czytelni, gdzie między innymi mam mały zapas na czarną godzinę. Ktoś na którymś z forów napisał, że zawsze ma w torbie składaną laskę na czarną godzinę. Myślę sobie, że zbańczył bym, gdybym miał w każdej swojej torbie mieć jedną zapasową laskę składaną. Pomijając to, że jakoś te składane, to wydają mi się takimi zapałkami, które przy mojej aktywności, łamały się, jak zapałki właśnie po trzech tygodniach, więc przestawiłem się na sztywne – nie składane. Oczywiście zawsze w bagażniku wożę minimum dwa składane kije od szczotek, ale taki wydatek, to nie to, co by było płacić hurtem za laski.

Kiedyś, gdym jeszcze bawił się w bycie sumiennym studentem pierwszego stopnia, gdy laska się łamała, to z równym powodzeniem, używałem zwykłych drewnianych nie składanych kijów do szczotek. Wiem, wiem. Pod koniec któregoś roku studenckiego, gdy obsługa sieci Praktiker, zobaczyła mnie zmierzającego znów do ich punktu, to zadzwoniła jakaś pani z ochrony, by Pan z działu stolarskiego, przyniósł zawczasu karton kijów, bo chyba klient się zbliża.
No i rzeczywiście chwilę później, Pani kasjerka mnie przywitała śmiejąc się ze słowami
– Co, Znowu kupujemy kije do szczotek? Co Pan z nimi robi? –
Odpowiedziałem, że – To moja niestety słodka tajemnica. Jak uda mi się wytresować chociaż partię kijów, by mnie chroniły w nocy, to zaproponuję je też Państwu.